Onder de Carport: Volkswagen Beetle 2012

Onlangs keek ik een beetje op mijn neus bij Pon: ik dacht dat ik een 2.0 TSI Sport versie van de nieuwe Volkswagen  Beetle met 200 pk (280 Nm) mee zou krijgen voor een weekendje crossen. Bleek het 105 pk ‘sterke’ 1.2 TSI motortje (175 Nm) in de voor mij klaarstaande babyblauwe met witte racestrepen uitgedoste lieveling te liggen. Dit gegeven deed me meteen terugdenken aan de rijervaring met het oude model, die New Beetle heette en ruim tien jaar geleden op de markt kwam. Die was, zelfs al lag er een 1.6 motor in, niet vooruit te branden. De auto voelde bovendien ook nog eens enorm log en zwaar aan en helde erg over in de bochten. Ja, cute autootje om te zien, maar rijden vond ik niet zo’n pretje. En bij VW hebben ze met deze nieuwe, plattere Kever nu toch juist geprobeerd om de boel niet alleen visueel (lager, breder, langer) wat stoerder te maken, maar ook motorisch? Enigszins knorrend nam ik de sleutel in ontvangst…

Toch was er al na de instap meteen opluchting. De afstand tussen voorruit en mij was veel korter dan in de ‘oude’. Het overdreven brede dashboard waarbij je het gevoel had dat je ergens achterin ‘op de bok’ zat, is weg. En al is de zit in deze nieuwe Beetle vrij hoog en zijn de stoelen niet echt van het je omarmende soort, de positie is meteen heel comfortabel. Aldus reed ik de Pon-garage toch nog een beetje tevreden uit. En gaf meteen na de eerste rotonde wat extra gas onder het motto: ‘ik zal hem eens even pesterig op z’n staart trappen’. Wat schetste mijn verbazing: het 1.2 turbo-motortje reageerde helemaal niet verkeerd!

Inhalen op de snelweg bleek ook geen hachelijk gedoe, ik hoefde bepaald niet op rechts te blijven hangen, de 175 Nm trokken me al bij 1500 tpm redelijk vlot aan langzamer verkeer voorbij. Heel knap hoe men bij VW zoveel vermogen uit zo’n klein blok weet te persen, terwijl de auto nog redelijk zuinig is ook. Ik reed 1 op 16 terwijl ik aardig doorkachelde, wel voornamelijk op de snelweg. Ook aan wegligging en besturing is veel verbeterd. Het hellen is, met de wat lagere carrosserie en veel straffere vering verleden tijd en je kunt de Beetle dus aardig vlot de bocht in jagen zonder op je stoel heen en weer te schuiven. De besturing had van mij iets scherper gemogen, vooral op hogere snelheden wellicht zou de sportversie mij daar meer aanspreken. Het stuur is ook vrij groot en dat afgeplatte onderaan – wat Audi’s ook hebben – hoeft van mij niet. Vooral omdat het me aan Audi doet denken, maar dat hebben de meeste VW-klanten misschien niet zo. Nog een puntje van kritiek: het koppelingspedaal intrappen gaat voor mijn gespierde beentjes veel te soft. Het lijkt wel of je op een bol watten trapt. Een wat zwaarder, dikker pedaal gevoel had ik fijn gevonden.

Dat je blikken vangt met zo’n babyblue kleurtje – al noemen ze het bij VW Denimblue – is natuurlijk normaal. Maar dat er ook zoveel positieve reacties zouden komen, had ik niet verwacht. Bij de pomp krijg ik zowel van een man als van een vrouw complimenten: ‘wat heb jij een leuk autootje’. Als ik word ingehaald, kijkt negen van de tien mensen nog een keer om en sommige spontaan lachend en met opgestoken duim. Leuk, want ook ik vind deze Beetle visueel veel leuker dan de ‘oude New Beetle’. Het bolhoedjeseffect is vervangen door een wat minder olijke, snellere look. Op deze 1.2 design-versie mis ik alleen de stoere spoiler, die had hem helemaal afgemaakt. Is uiteraard een optie.

Van deze kleur moet je natuurlijk houden, wellicht gaat het snel vervelen en kies je liever voor het fellere Reef Blue of Oryx White met parelmoereffect. Of natuurlijk de nieuwe modekleur Toffee Brown die hem erg chic maakt. Het interieur is helemaal super. Ik vind nog steeds dat men bij de Volkswagen-groep het beste weet wat mensen, zowel op praktisch als op trendvlak, willen. De tellers zijn leuk, de navi is goed en er zijn leuke retro-elementen zoals het extra dashboardkastje voor de neus van de bijrijder. Er is in eerste instantie beperkte keuze in uitvoeringen (er zijn er drie Trend, Design en Sport). En wil je serieus geld besteden dan kun je de auto helemaal aan je persoonlijke wensen laten aanpassen, VW heeft een speciale ‘Individual’-afdeling hiervoor in Duitsland die ik ooit bezocht. Alle handels zijn gebruiksvriendelijk, stevig en toch mooi gevormd. Ik hoef nooit te wennen in een VW, ik rijd er zo in weg, alsof ik nooit anders gedaan heb. Stoffen bekleding vind ik tegenwoordig (vooral in de winter) prima en het Titaan zwart met grijze stofje waarop ik zit is onopvallend en toch modern. Kortom: het was me een genoegen om van de nieuwe Beetle te proeven. Ik zou zo voor deze motorisering gaan, al is dat spoilertje voor mij wel een visuele must-have, die maakt hem net nog iets sportiever.

De door mij gereden Design versie in Titaan Zwart, kleur Denim Blue kost 22.310 euro. En dan komt er bij deze nog het 17 inch lichtmetaalpakket Rotor, het Comfortpakket Plus, een lendensteun in de voorstoelen, Licht en Zicht pakket en (blè, hoeft niet) asbak en aansteker voor, waardoor de totaalprijs oploopt naar 25.590 euro. De auto valt in de 20% categorie bijtelling.