Mercedes Benz A-klasse: wulpse verschijning

Zag de kleinste van het merk met de ster er voorheen uit als een soort hondenhok op wielen, nu is de Mercedes Benz A-klasse een zeer aangename verschijning. De kleine, hoge gezinsauto van de voormalige baby Benz is gemetamorfeerd in een hippe hatchback die zacht is voor de ogen. Hij ligt mooi laag en breed op de weg, heeft een dikke neus, wulpse welvingen en een lekker compact kontje. Je kunt hem zelfs helemaal naar je eigen wensen ‘stylen’, want er zijn allerlei pakketten voor het uiterlijk en uitrusting. Ik reed de kleine ster onlangs en was aangenaam verrast.

Na de instap valt meteen de lekker zittende bestuurdersstoel op. De rug wordt goed ondersteund en je krijgt zin in langere ritten naar vakantiebestemmingen. De materialen voor je neus doen hier en daar wel wat kunstmatig aan. Uiteraard is het goed dat men bij Mercedes voor dit model afstand doet van de klassiekere materialen, maar de boel glimt wat mij betreft iets teveel op een ‘plastic fantastic’ manier. Dit maakt het merk met de ster wel goed door veel met herkenbare details te werken die je ook terug vindt in duurdere modellen te gebruiken. Zo lijken de ventilatieroosters op die in de SLS en het driespaaksportstuur heeft SL trekjes, So Lovely. Centraal op de middentunnel zit de bedieningsknop voor het Comand-systeem, dat eruit ziet als een soort iPad: hip en gemakkelijk te bedienen.

Het dashboard is vrij hoog geplaatst als je het bekijkt vanuit de tamelijk lage zitpositie. Mij geeft dat een veilig gevoel, maar mocht je dat niet hebben dan kun je de stoel gemakkelijk nog wat ‘opkrikken’. Storend vind ik nog steeds de ‘multipurpose’ handel aan het stuur – een ‘bijzonderheidje’ van Mercedes Benz – waarmee je alle functies bedient. De meeste mensen zullen eraan moeten wennen en als je regelmatig met bijvoorbeeld de auto van je lover rijdt, blijft dat wellicht lastig. Het opbergen van kleine spulletjes is dat ook, ik zoek tevergeefs naar een plek voor mijn – wat grotere – waterfles en zonnebril, en het dashboardkastje is ook wel erg klein, zelfs het services boekje past niet.

Bij het wegrijden merk je meteen dat het zicht tamelijk beperkt is door de brede C-stijl en hoge kont, je hebt wel wat sensoren en liefst ook een achteruitrijcamera nodig, wat de kosten opdrijft. Ik reed de A180 CDI en dat het om een diesel gaat, hoor je ook meteen. Er is wat geratel bij de opstart en ook tijdens het rijden laat het dieseltje van zich horen. Dat kan stiller. Echt fel is de kleine ster ook niet, wel is hij een toerenkampioen: hij laat je op alle toeren wat kracht zien en is soepel, als je eens vergeet op- of terug te schakelen dan vergeeft hij je meteen en dat rijdt lekker relaxt. Over schakelen gesproken: dat gaat uitermate soepel en ook het stop-start systeem – waarbij de motor bij het wachten voor verkeerslichten uitslaat – werkt met Duits/Franse perfectie en gratie. (Frans omdat dit een technische samenwerking betreft met Renault, de motor is oorspronkelijk de 1.5 turbodiesel van het Franse merk.)

De besturing is vrij licht en hoewel je daardoor wat gevoel met het wegdek mist, kun je de auto lekker in bochten smijten, vooral als je kiest voor het sportonderstel. De koets helt amper over en hoe hard je de klaverblaadjes ook ingaat: de wagen blijft strak zijn weg vervolgen. Zoals het ook hoort bij een kleintje van een merk uit het topsegment.
Zuinig rijden is natuurlijk een ding bij Mercedes Benz. Daarom heeft men het gamma uitgebreid met Blue Efficiency Editions die in de 20% bijtellingscategorie vallen. Zo dus ook deze A180 die voor je deur staat vanaf 26.995 euro.