Land Rover Freelander (deel 4)

Voor een Land Rover special ‘powered by’ Autovisie ging ik een dagje op pad met de nieuwe Freelander 2. Hier deel 4 van het artikel.

‘All work and no play’ is niets voor een Land Rover en dus is het tijd voor wat offroad-actie. Hoewel de Freelander geen lage gearing heeft, kan hij erg goed uit de banden in mul zand, modder of op rotsen. Hij wordt permanent vierwiel aangedreven en is in bezit van de praktische ‘Terrain Response Control’ knop die ik al uit de Range Rover kende. Het strand op dus! De slagboom bij het Egmondse strand is dicht, maar gelukkig zijn de beheerders in de buurt om ‘m na enig gepraat, speciaal voor Autovisie, te openen. Zij willen de Freelander ook wel even over het strand zien crossen. Wel betwijfelen de heren mijn offroad-capaciteiten en vertellen me enigszins bezorgd dat ik in het mulle zand vooral rustig gas moet blijven geven. Ik wapper maar weer eens met mijn wimpers en knik gedwee waarna ik de toverknop bedien. Deze kent vier standen en ik kies uiteraard voor de ‘zand’-instelling. Weten die mannen veel dat een kind hiermee de spreekwoordelijke was kan doen…

Met deze Terrain Response Control-knop kun je ook nog kiezen uit gras/grind/sneeuw, modder/geulen, en normaal. Het zijn vier elektronisch geregelde programma’s die samenwerken met de DSC (Dynamic Stability Control), de elektronische tractiecontrole, het ABS en Hill Decent Control (HDC). Dat laatste is een Land Rover specialiteit, waardoor tijdens steile afdalingen de snelheid automatisch wordt beperkt via het ABS. Op die manier heb je ook op gladde hellingen meer controle over de wagen en dat geeft een waar rots-in-de-branding gevoel.
De Land Rover, door mij hier eventjes omgedoopt tot Sand Rover, ploegt vervolgens heel zelfverzekerd door het mulle zand. De nieuwe Freelander heeft ruim 20 centimeter bodemvrijheid en maarliefst 50 centimeter waaddiepte. Ik kan er dus mee de branding doorsjeesen. Door het ruige weer en de hoge golven houd ik het bij pierebadjes waar de Freelander 2 zich ook op hogere snelheden krachtig doorheen slaat. Complimenten ook voor de ‘standaard’ banden die heel lang hun grip houden als ik ze met aquaplaning-situaties confronteer. Voor dit soort offroad-trucs lijkt mij overigens de automaat nog lekkerder; kun je je volledig op de beleving in de natuur concentreren. (Morgen, jawel, deel 5 van het artikel… voor degenen die het nog niet beu zijn ;-))