Gastcolumn: Burtons Angels

In Autovisie verschijnt – met mijn medewerking – in ieder nummer een Vrouwencolumn, onder de naam Haarscherp. Heb je hem gemist? Hier de bijdrage van Fiona de Heus en Karen de Jager. Zij bouwen momenteel hun eigen Burton om die te presenteren op de AutoRAI 2011. (Foto’s: Patrick van Gemert/Zutphens Persbureau.) 

Vrouwen met een Jongensdroom

De prikkel kwam in eerste instantie door de slogan van Burton Car Company: ‘Een jongensdroom binnen handbereik’. Hoezo jongensdroom? Wij willen dat ook! Maar de enige, echte reden waarom wij besloten om onze eigen Burton te bouwen, was liefde. Voor ons was het liefde op het eerste gezicht toen we kennis maakten met deze do-it-yourself kitcar, gebaseerd op een originele 2CV. We worden niet gehinderd door enige technische kennis of achtergrond. De opmerking ‘Met goed lezen in de bouwhandleiding en wat logisch denkwerk kan iedereen een Burton bouwen’ gaf uiteindelijk de doorslag. Wij zouden dat wel eens even fiksen!
April vorig jaar kochten we de donorauto: een Citroen Dyane 6 uit 1983. We hergebruiken hiervan zoveel mogelijk onderdelen voor de bouw van onze sportieve, stoere, hippe cabrio. Het enige dat nieuw aangeschaft moest worden was de body, gemaakt van polyester.

Al snel kreeg de media er lucht van: ‘Twee vrouwen in roze shirts bouwen eigenhandig een cabrio’. Wat dat teweegbrengt laat zich raden: veel enthousiaste reacties, bewonderende blikken, klapperende oren en… cynici. Die laatste kwamen vooral uit de hoek van zelfsleutelende mannen. “Die shirtjes zijn helemaal niet vies. No way dat die meiden écht zelf sleutelen. Ze staan er vast met hun armen over elkaar bij te kijken hoe mannen het werk doen.” Tja, we blijven wel vrouwen. Wij hebben wasmiddel waarop staat: ‘Vergeet vlekken, vertrouw roze’. En nee, we laten het werk niet voor ons doen. Al hebben we zo nu en dan wel een paar extra spierballen nodig – bijvoorbeeld voor het verwijderen van het motorblok uit het chassis. Ook tips en adviezen kunnen we regelmatig gebruiken:
“Fiona, haal jij op de boerderij hiernaast even een boerenzoon met een tractor?”
“Wat zeg je? Oh, is een ‘trekker’ een stuk gereedschap?”
Toen de scepsis langzaam maar zeker plaats maakte voor lichtelijk ontzag, begon voor ons de pret pas goed. Dan vroeg een passant: ‘Waar zit nou eigenlijk de radiateur?’ Waarop wij antwoordden: ‘Die zit er niet in, de Eend is luchtgekoeld.’ Een schamel grinnikje restte deze ‘grapjas’. Vaak vragen mannen of onze Burton al een beetje opschiet. We vertellen dan dat we de draagarmen en remtrommels uit elkaar hebben gehaald. Dat we de conische rollagers moesten vervangen omdat die van de donoreend tegen de schalen hadden aangelopen en dus niet meer bruikbaar waren. Dat we de remcilinders hebben vervangen. En dat er een fusee lek was en dat we alles hebben hersteld en opgebouwd. Vervolgens valt er een lange stilte. En zegt zo’n man: “Ehm. Ja. Zoveel verstand heb ik er niet van. Maar jullie schieten dus lekker op…?”

Ook de organisatoren van de AutoRAI dragen ons een warm hart toe. Zij nodigden ons uit om in april 2011 de eerste echte ‘Vrouwen-Burton’ te komen presenteren aan het grote publiek. Om iets nuttig te doen met al dat enthousiasme, richtten we de Stichting Burtons Angels op om jonge meiden te interesseren voor opleidingen en beroepen in deze kwetsbare maar belangrijke sector. Soms schrikken we hoe rolbevestigend er op onze initiatieven wordt gereageerd. Dan staan we – geflankeerd door een prachtige, blikvangende Burton – op een open dag van een school en lopen de meiden linea recta door. Om dit te ondervangen, bedachten we een autoquiz waarvoor je geen technische kennis nodig hebt, maar met gezond verstand een heel eind komt. De prijzen? Haarstylingproducten!
Inmiddels is sleutelen voor ons haast iets therapeutisch. Met je handen werken aan iets moois werkt zeer ontstressend. De mannen van het autobedrijf waar wij een eigen werkplek hebben, zijn laaiend enthousiast en leren ons met alle liefde de fijne kneepjes van het vak. Zo ook onze ‘mentor’ Peter Schoolderman, die vanaf het begin zei: ‘Ik hou jullie!’”