De Burton Broers – Het Interview deel 1

De Burton Broers geinterviewd door Viola. Dit interview is ook te lezen in de Autovisie van deze week.

Vertel eens hoe het allemaal begon?
Dimitri: “Als kleine jongen verzamelde ik overal fiets- en bromfietsonderdelen. Om er uiteindelijk zoveel bij elkaar te hebben dat ik er één ding van kon maken. Vervolgens kwam Iwan om de hoek kijken en die begon overal spijkers in de muur te slaan om al mijn losse onderdelen aan op te hangen. En hij plakte er prijsjes op! Zo ontstond onze ‘winkel’. Niet dat we destijds ooit iets verkochten, maar het is wel typerend voor onze taakverdeling. Het gebeurt nu nog wel eens dat ik spullen moet terugpakken van die ‘spijker’! Zo van: ‘Dat is niet te koop!’ Of: ‘Nog niet klaar!’

Iwan: “Dimitri heeft tegenwoordig ook een doos waarop staat: NIET AANKOMEN!”
Dimitri: “Ja, anders wordt álles verkocht. Iwan verkoopt soms zelfs de prototypes. Klanten begrijpen dan niet echt dat het een prototype is, en zijn dan wat minder tevreden…”

Maar jullie werken verder wel leuk samen?
Iwan: “Ja. We zijn broers en dan kun je veel tegen elkaar zeggen, we kennen elkaar door en door. We waren in onze jeugd ook veel samen. We woonden nogal achteraf en waren op elkaar aangewezen. Inmiddels hebben we al vijfentwintig jaar geen echte ruzie meer gehad. We hebben wel eens woorden, als we verschillend over iets denken. Ik ga dan schreeuwen, ik heb wat meer adrenaline-aanmaak dan hij, denk ik.”
Dimitri: “Ja, er is wel eens wat plaatwerk naar buiten gevlogen. En weer naar binnen. En toen weer naar buiten…”
Iwan: “Maar de laatste jaren is dat eigenlijk gereduceerd tot nul. We hebben ook allebei zo’n ander vak. Ik ben de ondernemer en hij is de ontwerper. Nu loopt dat soms wel een beetje door elkaar. Maar hij heeft de eindbeslissing over een ontwerp. En als het over ondernemen gaat, heb ik weer iets meer te zeggen. Dat maakt de rolverdeling duidelijk en daardoor gemakkelijk. We hebben respect voor elkaars talent.”
Jullie Burton is op basis van de Citroen 2CV. Maar ook Mini en Kever techniek zou geschikt zijn om onderdelen van te transplanteren. Waarom hebben jullie voor de eend gekozen?
Iwan: “Met de Kever is al veel gedaan, dus dan is het moeilijker om donorauto’s te vinden. Mini ook. Maar dat is niet de eigenlijke reden. Het chassis van de eend is er gewoon erg geschikt voor. Lekker recht, zit goed in elkaar, veert goed. Er zit maar een nadeel aan de eend, en dat is de motor. (Lacht) Ik had liever een achtcilinder gehad! Dit is een tweecilinder, 600 cc. In het programma PK werden we laatst vergeleken met een Wiesmann. Geweldig! Ze deden een testje en op de slalom won de Burton het van de Wiesmann. Maar op snelheid… Het voordeel is dat de Burton wel heel licht is, onze auto weegt gemiddeld maar zo’n 480 kilo. Het is een lekkere rallyauto.”
Willen jullie dan geen krachtigere donorauto?
Iwan: “Nee. Er zijn zo’n vijf miljoen eenden verkocht. Alleen al in Nederland zijn er nog zo’n 12.000 eenden. In Duitsland 60.000, in Frankrijk 120.000. Er valt ieder jaar wel een paar procent af omdat het te rot is geworden. Maar wij hebben jaarlijks een paar honderd donorauto’s nodig en dus is er de komende tien jaar geen probleem.”
En jullie hebben blijkbaar iets met eenden…
Iwan: “Nou, in de eerste plaats heb ik iets met auto’s. Mijn vader had altijd een stuk of tien klassiekers. Van Jaguars, via Dafjes naar Citroën. Dus daar heb ik iets van meegekregen. De voorliefde voor Citroën ook, dat klopt wel. Maar toen ik achttien werd, wilde ik natuurlijk niet in een eend. Ik ben begonnen in een Bond Bug, een driewielige sportwagen die opent als een schelp. Stoer ding.”

Morgen volgt deel 2 van het interview.