Renault Megane – rijtest

Zo heel af en toe verschijn ik op camera met een nieuwe auto. Eind vorig jaar beschreef ik de Renault Megane voor het magazine Arts & Auto. Je leest de tekst hieronder. En je klikt hier voor de rijtest met de Renault Megane.

Maakte men bij Renault met het vorige model Mégane een behoorlijk gewaagd designstatement – de makers noemden zichzelf destijds enigszins hoogdravend ‘Createurs d’Automobile’ – inmiddels ziet de middenklasser eruit als een allemansvriend. We lieten de ‘nouvel ami’ in vijfdeurs hatchback uitvoering alle uithoeken van Nederland zien en raakten helaas niet alleen maar gecharmeerd van de Fransman.  

 Tekst Viola Robbemondt © House of TXT

Als voormalig Mégane bezitster – ik had een coupé van de eerste generatie, in kanariegeel – volgde ik het model de afgelopen jaren met meer dan gemiddelde belangstelling. Net als veel andere kopers werd ik het merk ontrouw nadat ze met de tweede generatie op de proppen kwamen. U weet wel, die met de opvallende gehoekte achterkant die qua vorm wel wat weg had van een ouderwets strijkijzer. Toegegeven: het design was zeer herkenbaar en avant-gardistisch. Maar waren de Createurs d’Automobile niet een tikkeltje te gewaagd bezig? Het antwoord bleek ‘ja’ want de auto maakte bij het gros van het publiek ondubbelzinnige reacties los: je vond hem geweldig of je liep er met een grote boog omheen. De grootste groep deed het laatste en dat is niet handig voor een auto waarmee Renault zijn brood en boter verdient. 

Inmiddels staat de derde generatie in de showrooms en het resultaat is minder apart dan voorheen, maar geeft modellen als de Volkswagen Golf, Opel Astra en Ford Focus veel beter tegengas. De auto heeft herkenbare, ver in de schermen doorgetrokken koplampen, een brede luchtinlaat in de bumper en een opvallend grote sluitnaad aan de onderkant van de motorkap. Die vinden we trouwens ook weer bij de achterklep. Het profiel oogt langgerekt en enigszins sportief, vooral ook omdat de daklijn vanaf de B-stijl meteen afloopt. De derrière oogt ‘dik’ en vloeiend en is een verademing voor iedereen die de achterkant van de vorige generatie lelijk vond. Ook de ‘heupen’ zijn vol en rond en maken de auto extra aantrekkelijk.  

Hoewel de Mégane niet echt opvalt en zelfs als nieuweling snel opgaat in het straatbeeld, komen er toch reacties bij het tanken. Een man steekt in het voorbijgaan zijn duim op en roept: ‘Beter, beter!’ Wat ik uitleg als: beter dan het vorige model. Een meerijdende vriendin raakt tijdens het tanken enthousiast van het in het klepje geïntegreerde tankdop. Ze heeft gelijk, want hiermee heb je bij het openen van het klepje geen sleutel meer nodig terwijl je je nagels ook niet meer breekt op een los te draaien dop. Je kunt het vulpistool meteen in de opening steken. Gevaar dat je per ongeluk de verkeerde brandstof tankt is er ook niet: het dieselpistool is te dik voor de opening van ‘onze’ benzinedrinker.

Gezeten op de bestuurdersstoel valt meteen op dat men bij Renault veel werk van het interieur heeft gemaakt. Het geeft een dikke knipoog naar dat van de Laguna, waarmee de middenklasser een upperclass uitstraling krijgt. Omdat de knoppen voor de bediening van het navigatiesysteem ergens anders – tussen de voorstoelen in op de middenconsole – zitten, blijft het dashboard rustig voor het oog. De gebruikte materialen zien er netjes en smaakvol uit en je kijkt uit op de bijzondere combinatie van de analoge toerenteller op links en de digitale snelheidsmeter op rechts. Die laatste eerste heeft als nadeel – of zo je wilt, voordeel – dat je aldoor zeer precies met je snelheid wordt geconfronteerd. De cijfers zijn groot en schreeuwen mij tijdens een rit door de bebouwde kom in het gezicht: ‘Je rijdt niet ‘ongeveer’ 50, maar 58!’ Het is in elk geval een goed hulpmiddel tegen bekeuringen. Overigens is het licht in deze snelheidsmeter met een wieltje links naast het stuur te dimmen, wel zo prettig voor je ogen als je ’s nachts rijdt.

Kijkend naar de tellers valt op dat de bestuurdersstoel wel erg ver naar rechts is geplaatst. Bij nadere inspectie blijk ik helemaal niet recht voor het stuur maar behoorlijk rechts van het midden te zitten in deze auto! Het verklaart meteen waarom ik bij het schakelen – we rijden de zestraps handbak – de eerste uren geregeld rechts naast het koppelingspedaal trap. Ook daar zit ik behoorlijk scheef voor. Eerst denk ik nog: foutje in de ter beschikking gestelde demo? Maar navraag bij de importeur leert dat dit bewust zo is gedaan omwille van de veiligheid. Ook de verkoper bij de plaatselijke dealer komt met dit verhaal. Hoe verder je van het portier af zit, hoe veiliger je zit als je van opzij wordt aangereden. Bovendien is er op deze manier minder kans op enkelletsel door de wegklappende pedalen. Men heeft duidelijk gestreefd naar het behalen van het hoogst mogelijke veiligheidsniveau in zijn klasse. Zo is het systeem met dubbele zijdelingse crashsensoren en de thorax/bekken airbags met twee volumes van de nieuwe Laguna overgenomen. Allemaal formidabel, maar dat het halen van de maximale score in de EuroNCap (5 sterren) gepaard moet gaan met een rottige zitpositie is in mijn ogen een dikke minpunt. Hierop volgt werk aan de winkel voor chiropractors en fysiotherapeuten…  

Wel goed voor je rug zijn de stoelen zelf. Die zijn on-Frans stevig en je kunt goed rechtop zitten zonder constant onderuit te glijden. De ware Renault-liefhebber zal wellicht eerder hunkeren naar de zachtere zittingen van voorheen die meer comfort boden. Maar het merk trekt hiermee wellicht voormalige klanten van de Duitse merken aan die meer aan stevigheid gewend zijn.
De startprocedure bij deze Mégane bestaat – afhankelijk van de uitvoering – uit één of twee handelingen. Rijd je een luxer versie zoals wij met de Dynamique, dan kun je de plastic sleutelkaart na opening in je jaszak of handtas laten zitten. En meteen na het instappen de startknop bedienen. Bij de eenvoudigere uitvoeringen moet je de sleutelkaart eerst in een uitsparing stoppen voordat je de knop kunt indrukken om de motor te starten. Ook ligt deze zogeheten ‘Renault Card’ niet lekker in de hand en hij is te groot om als een soort creditcard in de portemonnee te stoppen. Wat is er mis met een gewone sleutel?
Tijdens het rijden gaat mijn aandacht meteen uit naar de besturing, want een van de belangrijkste klachten bij de vorige generaties Mégane was het vage stuurgevoel. Renault heeft nu een elektrische stuurbekrachtiging en samen met de veranderingen aan het onderstel zorgt dit voor een aanzienlijk betere communicatie tussen stuurwiel en wegdek. Hoewel hij qua gevoel nog steeds onderdoet voor de Focus is deze Mégane nu veel beter te ‘plaatsen’. Hij lijkt beter te ‘luisteren’ naar de aanwijzingen van het stuurwiel. Zelfs als een bocht scherper lijkt dan ik in had geschat, volgt de achtersteven keurig de koers die ik op het laatste moment inzet zonder stoepjes mee te pakken. De auto is meer in balans zonder al te stug te zijn geworden.

De motor van de Mégane, we rijden de 2.0 liter TCe met 180 pk, is mooi stil en geweldig qua trekkracht. Je kunt er vlot mee door het verkeer flitsen. Op slecht wegdek hoor je wel nadrukkelijk bandengeruis, maar dat mag de rijpret niet drukken. Het navigatiesysteem is ook prima in orde, de bediening simpel, de kaarten helder en de software up-to-date. Jammer is wel dat de monitor, die uit het dashboard verrijst, niet wegklapbaar is. Passagiers achterin hebben, door de aflopende daklijn weinig hoofdruimte en ook de beenruimte achterin laat te wensen over. Een nadeel voor gezinnen met oudere kinderen. De kofferbak is wel enorm gegroeid ten op zichte van die van het vorige model dus voor gezinnen met kleine kinderen is hij wel ideaal.
Nog een sympathieke noot: deze beschaafde auto is voor 95% gemaakt van componenten die aan het einde van de levensduur van de auto recyclebaar zijn en van bijna 12%, ofwel gemiddeld 22 kg, gerecycled kunststof zijn gemaakt. En daarmee is de Mégane behoorlijk ‘groen’.

Conclusie: de Renault Megane is een prettig rijdende en ogende middenklasser voor het grote publiek. De Mégane heeft standaard veel in z’n mars en laat zich goed besturen. De motoren voldoen goed en hij is technisch helemaal bij de tijd. De kwaliteit van de gebruikte interieurmaterialen is erg verbeterd en ziet er aantrekkelijk uit met de combinatie van digitale snelheidsmeter en analoge toerenteller. Nadeel is de beperkte ruimte op de achterbank en de kritische klant zal geen genoegen nemen met de slechte positie achter het stuur. Het lijkt alsof men bij Renault meer waarde hecht aan dat puntje extra in de veiligheidsproeven – wat veel te maken heeft met prestige – dan aan een goede zithouding voor de klant die de auto dagelijks gebruikt.

Renault Mégane Hatchback is er vanaf €19.900 inclusief BTW en BPM.