Jeep Camp

Voor een artikel in NRC Handelsblad was ik onlangs mee op Euro Camp Jeep, een 4-daags evenement dat jaarlijks ergens in Europa wordt gehouden voor Jeep-eigenaren. Dit is wat ik erover schreef:

Harley Davidson, Jeep, Land Rover. Het zijn merken waarbij de beleving centraal staat en liefhebbers ontmoeten elkaar veelal tijdens actief getinte club-evenementen. Zo ook bij het jaarlijkse Euro Camp Jeep, een vierdaags treffen voor Jeep-bezitters, hun familie en vrienden. Dit jaar wordt het Kroatische plaatsje Umag in de natuurschone provincie Istrië ‘bezet’ door ruim 1200 Jeepers uit 23 Europese landen met hun 500 voertuigen. De locale bevolking vindt het allemaal prima. Ze is blij met de toestroom van toeristen en de Jeepers worden dan ook tot in de kleinste gehuchten lachend en zwaaiend onthaald.

De meeste komen hier in de eerste plaats om het samenzijn en samen rijden met gelijkgestemden. ’s Avonds praten ze onder de rook van de barbecues, onder genot van de nodige biertjes en de muziek van de optredende bands over hun gemeenschappelijke hobby.
Onder de Nederlandse deelnemers het ondernemers-gezin Goeree uit Rijswijk, bestaande uit vader Bert, moeder Joyce, zoon Bonno (23) en dochter Sjouke (28). Voor hen is Euro Camp Jeep de perfecte gelegenheid om er – misschien wel voor het laatste keer gezamenlijk – met het hele gezin per 4×4 op uit te trekken. Bovendien kan Bert Goeree, een Toyota Landcruiser-rijder, op deze manier kennis maken met Jeeps nieuwe model, de Commander. Dochter Sjouke, al jaren trotse eigenaresse van een Wrangler, bekijkt ondertussen de nieuwe uitvoering van het model; nu ook met vier deuren!
Deelnemen aan de actieve onderdelen bevalt de Goeree’s prima. Tijdens het onderdeel ‘Jeep Trial’ overwinnen ze een parcours van natuurlijke hindernissen. En bij de ‘Jeep Raid’ en de ‘Istrië Tour’ trekken ze een hele dag in konvooi door de uitgestrekte natuur. Bovendien staan er, passend bij de Jeep-lifestyle, avontuurlijke onderdelen als paardrijden, quadrijden en bergbeklimmen op het program. Op de vraag wat Jeeprijders bindt, zegt Bert Goeree: “Wrangler-rijders hebben volgens mij wel wat gemeen. Die zijn wat avontuurlijker ingesteld. Maar in de duurdere klasse zie ik niet zoveel overeenkomsten, behalve dat er veel ondernemers bij zijn. Dus gewoon rijke kwasten die hun geld besteden aan mooie dingen.”

Het Camp bestaat voor deze rijders niet uit een camping en een tent, maar uit een luxe hotel dat de organisatie voor hen regelde. Volgens Bonno staat dit het gevoel van saamhorigheid niet in de weg. Hij vermaakt zich tijdens de Jeep Challenge met mensen van allerlei nationaliteiten en meet zich tijdens de wedstrijdjes met de Oostenrijkers, de meest fanatieke groep. Overdag wordt er strijd gevoerd en ’s avonds wordt er hartelijk om gelachen. Dat is mooi, vindt Bonno: “Grenzen vallen weg, nationaliteit is onbelangrijk. Uiteindelijk zijn we allemaal gewoon mensen, allemaal Jeep-fanaten.”

Ruud van Huët, voorzitter van de Jeep Club Nederland herkent dit gevoel. Hij denkt zelfs dat mensen het club- en saamhorigheidsgevoel door de veranderde maatschappij harder nodig hebben dan in het vorige decennium. Van Huët: “We worden door de overheid bestookt met regeltjes en wetgeving en zowel regering als bedrijfsleven is het contact met de consument kwijt. Mensen zetten zich hiertegen af en creëren een eigen identiteit, een eigen wereldje. Jeep heeft van oudsher het imago van vrijheid. Dat spreekt in deze tijd extra aan.”
Dat er ook binnen de club sprake is van vergaande individualisatie, zien we terug op de grasvelden rondom de hotels. Die doen tijdens de Jeepdagen dienst als parkeerterrein en er staan exemplaren in alle soorten en maten. Getuige de vele bullbars, extra spoilers, dakverlichtingsets en speciale banden – de ‘normale’ Goodyear banden worden door sommige ingeruild voor Bigfoot-achtige ballonnen – wil men kennelijk wel bij de groep horen, maar niet opgaan in de massa.

Wat Jeeprijders nog meer gemeen hebben is dat ze haar wagens in 99% van de gevallen gebruikt voor het normale woon-werk verkeer, als gezinswagen of trekauto. In de tent van Jeep Academy krijgen zij uitleg over de 4×4 techniek, want de wagens kunnen zoveel méér. Vervolgens mag men het geleerde, onder leiding van gediplomeerde ‘marshalls’, in de praktijk brengen op een circuit met obstakels. Een van de vrouwelijke deelneemsters stapt naderhand puffend uit. Met de gezinsauto over smalle boomstammetjes rijden en op een enorme houten wip balanceren blijkt meer stuurmanskunst te vereisen dan ze doorgaans in de praktijk brengt. Ze zucht: “Op een gegeven moment zag ik alleen nog maar de blauwe lucht door de voorruit…” Haar echtgenoot knikt trots. En geeft de auto krediet: “Had je niet gedacht hè, dat onze Cherokee dat allemaal kan?! (einde artikel)

Ook ikzelf heb de boomstammen overwonnen, zij het met een stuurfoutje hier en daar: