Zo word je autojournaliste

Tijdens mijn ‘optreden’ in de Nationale Autoshow van BNR vroeg Autovisie-redacteur Werner Budding me gisteren hoe je als jongedame het beste carrière kunt maken in de illustere wereld van de autojournalistiek. Een lastige vraag en niet zo een-twee-drie in een radio-uitzending te beantwoorden. Daarom hier meer over hoe ik daarover denk:

vrouw auto 3

Allereerst is het goed om je als aanstormend autojournaliste af te vragen: wil ik dit echt? En, misschien nog belangrijker: waarom wil ik het?
Wat mij betreft zijn minder goede redenen: zoeken naar mannelijke aandacht/een vriendje, BN’er worden, veel snelle sportwagens rijden, en ‘een leuk baantje waarbij je veel reist’ ambiëren. Het zijn alle drie slechts – eventuele – bijproducten en mogen niet de hoofdreden zijn waarom je voor deze tak van sport kiest.
De hoofdreden kan alleen maar zijn: echte autoliefde koesteren en ook daadwerkelijk iets van auto’s weten en serieus kunnen sturen. Liefst al vanaf (zeer) jonge leeftijd met het virus besmet zijn en liefst zeer breed, dus zowel technische kennis als de softere kant, die van design en de mensen erachter. En yep, dat is ook meteen het lastigste want zoveel vrouwen die dit daadwerkelijk hebben zijn er niet. Ikzelf mis bijvoorbeeld de technische achtergrond al kan ik me met de 50 pagina’s dikke persmappen die tegenwoordig worden verstrekt aardig redden. Er wordt door de diverse merken veel info gegeven en uiteindelijk hoeft wat je voor een groot publiek brengt ook geen hogere wiskunde te zijn. Al mogen veel mannen in dit vak graag doen of dat wel zo is 😉

vrouw auto 1

Ook al heb ik de afgelopen acht jaar behoorlijk veel auto’s gereden en trips gemaakt: ik mis – in vergelijking tot veel mannen in dat wereldje – nog steeds de nodige serieuze stuurervaring. Je kunt dat tot bepaalde hoogte wel opdoen door veel auto’s te testen, regelmatig op circuits te bivakkeren en lastigere tourtochten te maken. Liefst in gezelschap van ervaren mensen die je kneepjes kunnen bijbrengen. Dat is bovendien erg leuk om te doen. Al denk ik ook dat ‘echt goed kunnen sturen’ een talent is dat gewoon in je bloed moet zitten. Erg handig is wel als je pa je bijvoorbeeld al in een kart zetten toen je nog in de luiers zat! 

vrouw auto 2

Oprechte interesse voor mens en machine is dus een must in dit vak. En: niet onbelangrijk, je moet het ook nog beeldend kunnen opschrijven/vertellen. Er moet liefde en enthousiasme vanuit gaan, dat voelen mensen als ze een tekst lezen of je in de ogen kijken. Voorts is het tegenwoordig handig als je het geheel ook leuk kunt presenteren voor de camera, en het liefst ook nog zelf monteert en edit en dergelijke. Er wordt steeds meer verwacht in medialand en een MVA (Manusje van Alles) zijn is een dikke pre. Ikzelf ben nogal camerashy, vooral als het om bewegende beelden gaat voel ik me tamelijk ongemakkelijk, dus een Vicky Butler-Henderson zal ik niet worden. Een mooie tekst componeren over mens & machine en ik zit wel degelijk in mijn rol, dat dan weer wel 🙂
Of je ook bedreven moet zijn in het spelen van politieke spelletjes? Mwah. Hoewel de autojournalistiek net als veel andere industrieën waarin veel mannen werken er een van vriendjespolitiek en het ‘old boys network’ is, denk ik dat manipulatiefs tenslotte altijd door de mand valt. Mensen voelen of je oprecht bent of niet. Dus met een eerlijke, open en nieuwsgierige houding kom je het verst. Bij jezelf blijven dus, dat is ook de enige manier om je te onderscheiden!

vrouw auto 4

Dan nog even een opmerking waar ik ook niet echt op ben in gegaan tijdens de uitzending: het vele reizen en de droombaanfactor daarvan. Tja. Hoewel ik van reizen houd, speelt het leven van een autojournalist zich toch vooral af in en rond hotels en vormen diners en (veelal saaie) presentaties de hoofdmoot van deze trips. Natuurlijk rijd je door de omgeving, dus je krijgt een vleugje mee van de meest uiteenlopende landen. Alleen is het in de meeste gevallen – en vooral tegenwoordig nu er weinig geld meer is voor echt lange trips – vooral een kwestie van jakkeren om weer op tijd in het hotel of op de luchthaven aan te komen. En dan heb ik het nog niet over de steeds vaker voorkomende vertragingen en files onderweg, ik word daar echt niet vrolijk van.
Ik doe tegenwoordig veel minder persreizen dan voorheen en dat heeft nog drie redenen:
A. als freelancer is een trip financieel niet lucratief als je het niet tamelijk groot in de media kwijt kunt. Momenteel heb ik te weinig auto-opdrachtgevers die grote (en dus goedbetaalde) artikelen willen. Dat kan een overweging zijn om in vaste dienst te gaan, al vind ik het leuker om te freelancen en ook over andere onderwerpen te kunnen schrijven.
B. je bent continue onderweg. Toen ik nog wekelijks autostukjes tikte voor de Pers kwam het voor dat ik drie persreizen in een week meemaakte. Twee introducties en als toetje Le Mans. Ik kan je melden dat ik na die week sowieso twee dagen nodig had om een beetje bij te komen en alle info die op me af kwam te verwerken. Voor sommige doorgewinterde autojournalisten is dit een ‘way of life’, en wellicht draaien ook andere vrouwen hier hun hand niet voor om. Voor mij persoonlijk is het niks. Ik wist aan het eind van de week niet meer waar ik aan het begin van de week was geweest, het is dan gewoon too much. Dat komt mede omdat ik trips graag met veel aandacht, diepgang en humor versla waardoor het produceren veel energie kost. Ga je voor kortere, meer info-achtige stukjes dan kan het prima zijn, al blijf je dan vaak meer aan de oppervlakte drijven.

Nog een factor van veel persreizen: je bent voor het grootste deel van de tijd in gezelschap van mannen. Dat is soms leuk, maar ikzelf prefereer een meer gemêleerd gezelschap. De gespreksonderwerpen zijn anders vooral ‘veel van hetzelfde’ en dan ga ik me vervelen en word ik recalcitrant. Natuurlijk is dit voor iedereen anders, dus ben je graag ‘one of the guys’ dan zit je goed. Tenminste: zolang je je ook blijft realiseren dat je nooit echt een van hen zult worden. Dat moet je als vrouw ook niet willen, denk ik. Wat mij wel opvalt is dat mannen vaak wel zeggen dat ze graag meer vrouwen in de autowereld willen zien, maar dat vrouwen – als het erop aan komt – genoegen moeten nemen met een ‘bijrol’. Dus bijvoorbeeld net als ik, eens op mogen draven bij een Autoshow, maar daar geen ‘vaste klus’  krijgen. Het komt waarschijnlijk niet eens in ze op om het te vragen… Dat vind ik wel eens jammer.
C. Je bent veel van huis. Dus als je een leuk privéleven en dito relatie ambieert, dan is dat in veel gevallen lastig te combineren. Veel vrouwen kiezen daarom van nature een ‘leuk parttime baantje’ . En dan moet je dus niet in de autojournalistiek zijn. Je kunt er natuurlijk wel voor kiezen om het snelle autoleven tijdelijk te leven, er helemaal voor te gaan en naam te maken zodat je het later wat rustiger aan kunt doen. Het is maar een idee 🙂

vrouw auto 8

Waarom er niet meer vrouwen in dit vak werkzaam zijn, het wordt me vaak gevraagd. Volgens mij komt het om het simpele feit dat wij breder geïnteresseerd zijn. Mannen zijn van nature geneigd om zich op een onderwerp te richten en daar heel goed in te worden. Vrouwen doen graag hier wat leuks en daar wat grappigs waardoor ze zich (meestal) nooit echt ingraven in een bepaalde richting. Dat is een serieus nadeel in de autojournalistiek, en sowieso om ‘carrière te maken’ . Dat kun je denk ik trouwens wel in aanverwante banen zoals bijvoorbeeld PR, er zijn redelijk wat dames werkzaam als pr-functionaris of assistente bij de diverse merken.
Kortom: de meeste vrouwen die ik ken en die iets met auto’s hebben, combineren dit – net als ik – met het schrijven over andere onderwerpen. Of werk in een totaal andere richting. We ontwikkelen ons graag breed. Hoe dan ook: ik hoop dat dit stukje stof tot nadenken heeft opgeleverd. En wellicht: leuke lady’s die het ook willen proberen in de autowereld. Suc6!

7 Comments on “Zo word je autojournaliste

  1. Ah, en die synopsis geef je me nu nadat ik net die hele lap erboven heb doorgeworsteld. 😛 😉 😀

  2. Eric.. Waarom zou ie überhaupt een verhaal lezen, over hoe je autojournalist”e” word.. als je een man bent ? 😛

  3. Ik mag misschien pas 16 weze, maar een droom van mij is denk ik toch wel om autojournalist te worden. De passie voor auto’s stond mij al bij toen ik in de luiers zat 😛 Ik sleutel graag en ook geniet natuurlijk van de schoonheid, wanneer ik een geweldige auto met schoonheid, karakter, elegantie en een geweldig zuiver geluid zie voorbij rijden 🙂 Mijn grootste vraag is: hoe groot is de kans om een goeie/voldoende carriere te hebben binnen de journalistiek. in de mobiliteit natuurlijk ;)!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*