Seniorenauto’s

Naar aanleiding van dit bericht:

Bijna de helft (46%) van de particulier verkochte nieuwe auto’s gaat naar mensen die ouder zijn dan 55. Dat blijkt uit een analyse van Automotive op cijfers van RDC Datacentrum (cijfers 2006 t/m augustus). Top 3 seniorenauto’s: 1. Toyota Yaris, 2. Peugeot 307, 3. Renault Scenic.

Een column die ik vorig jaar schreef sluit hierop aan:

Weg met ‘Jong & wild’

Laatst kreeg ik er weer een. Een rekening met de tekst:
“Beste V. Robbemondt. Hierbij ontvang je de rekening voor de betaalde diensten van de Breedbandportal van KPN. Het totale bedrag zal binnen tien werkdagen van je rekening worden afgeschreven.”
Haren recht overeind. Hoezo ‘JE’? Ken ik u soms? Telefonische navraag leerde dat KPN ‘aan het verjongen’ is: “En ja, alle rekeningen worden voortaan op deze manier aan JE verstuurd”. Toedeloe KPN!
Overdreven? Nee. De verjongingsdrang van allerlei bedrijven neemt anno 2006 belachelijke vormen aan. Dat mijn irritatie het kookpunt heeft bereikt, komt omdat ik de laatste jaren word gebombardeerd met een constante berichtenstroom van merken die besluiten jong, snel en wild te willen zijn. En terwijl Nederland gestaag verder vergrijst, doet de automobielbranche vrolijk mee.
Vorig jaar werd me gedurende drie auto-introducties achtereen, Toyota Aygo, VW Fox en Chevrolet Matiz verteld dat de doelgroep voor de bewuste modellen feitelijk uit pubers bestaat. Bij de eerste werd er een compleet housefeest met bekende DJ’s opgediend. Bij het tweede model logeerde ik in een trendy designerhotel met ‘stoelen’ -uiteraard ontworpen door jonge, hippe designers- die weliswaar prachtig in het interieur passen, maar die in al hun hip-heid hun functie hadden verloren. Waardoor ik liggend, staand of zittend op de verwarmingsbuizen mijn designer-müslibol naar binnen moest werken. Loungen heet dat en eerlijk gezegd dacht ik dat die hype allang weer voorbij was.
Nu ging ik er tot voor kort vanuit dat de hip-praktijken waren voorbehouden aan de Japanners die cool-zijn tot een soort bizarre geloofsovertuiging hebben verheven. Maar toen ik vorig jaar iemand van Volvo hoorde zeggen dat het merk zich volgend jaar met de introductie van de S30 meer op een ‘urban’ publiek wil gaan richten, was ik er klaar mee. Ik vraag me af hoe geloofwaardig de echte klanten sommige merken nog vinden als, onder het mom van ‘sponsoring’, Bekende Nederlanders van het kaliber ‘soapie’ onder het roepen van enthousiaste kreten, gratis in hun vlaggenschip mogen rijden. Of wat de echte Suzuki-klanten vinden bij het zien van commercials waarin jochies voetballen met een auto die in werkelijkheid vooral door ouderen wordt gekocht. En wat te denken van die Opel-spot waarin piepjonge hormonenbommen na een houseparty lustig verder ‘dansen’ in de auto. Omdat de stoelen daarvan wegschuifbaar zijn en de instap zo praktisch hoog is. Waren dat vroeger niet precies de zaken die ouderen wisten te waarderen? De jong-factor wordt er aan de haren bijgesleept.
“Maar”, zo betuttelen de automarketeers (m/v) dan, “ouderen willen niet op hun eigen leeftijd aangesproken worden.” Tja, de realiteit is hard, men vertoeft liever in het verleden waarin men zelf jong & wild was. En tuurlijk, ook ik kijk over het algemeen liever naar jonge, gezonde mensen dan naar oude, kreupele. Too much reality bites.
Maar waarom zijn er maar twee smaken? Je bent Jong of je bent Oud? Waarom richt men zijn marketing-pijlen niet op die enorme groep die niet meer piep, maar ook nog lang niet oud en kreupel is? Op de dertigers, veertigers, vijftigers? En vooral: op de groep die de bewuste auto’s kan betalen?
Op mij zijn de ‘tools’ inmiddels uitgewerkt. Alle ballonnen zijn doorgeprikt, krampachtige verjongers gaan acuut in de ban. Want toen ik de leeftijd had van de figuren die ik nu in de autocommercials zie, had ik geen geld voor een nieuwe auto. Het werd er, na lang sparen, een van acht jaar oud die duizend gulden kostte. En dus herken ik mezelf niet in de ‘wilde’ spotjes. De meeste nieuwe auto’s werden en worden gekocht of geleasd door volwassenen met een goed inkomen. Niet door housende jongeren. Volgens mij lachen die de zogenaamde hip-heid van sommige merken alleen maar vierkant uit. En weten waarschijnlijk allang: je hoeft iemand niet op zijn leeftijd aan te spreken om aan te spreken.