Medelijden met dealers
Toen ik net het AD las, bekroop mij een hevig gevoel van medelijden met de autodealers. Op de voorpagina prijkt de kop ‘Kaalslag in de autobranche’ en in het artikel wordt verteld dat de helft van de vestigingen het komende jaar verdwijnt. Ik quote: “Het gemiddeld rendement van een autodealer is nu al amper 1.4 % van de omzet. Per vestiging moeten komend jaar minimaal 350 auto’s per jaar verkocht worden, tegen gemiddeld 175 nu. Dat is de enige manier om rendabel te blijven. De kleinere bedrijven overleven door een loyale klantenkring, de grotere holdings door een goede financiele structuur. De klappen vallen vooral in de middenlaag. Er zijn circa 1700 eigenaren van dealerbedrijven, dat zal teruglopen naar 1300.”
Na al die ellende in dat stukkie sla ik de krant open en kom op pag. 4 en 5 onder de kop ‘In de showroom is het doodstil’ een groot artikel tegen van hoe je nu als consument je slag kunt slaan bij dealers… Met tips voor afdingen (Behoud een zakelijke blik. Durf te vertrekken) en met het verhaal dat je een gratis Twingo krijgt bij aankoop van een Renault Grand Espace. Ik zal wel een naief weekdier zijn, maar dan bekruipt mij toch een beetje het aasgieren die rond een halfdood dier cirkelen gevoel hoor…
Oke, ook ik heb wel eens te maken gehad met dealers die klanten echt niet begrijpen, die lekker achter hun bureau blijven zitten terwijl ik aankoopneigingen vertoon. En verkopers die je bot – of amper – te woord staan als je om informatie vraagt en geen cent korting willen geven. Ik heb er tenslotte menig stukkie over geschreven. Er is dus altijd ruimte voor verbetering en kaalslag betekent ook dat de beste ondernemers uiteindelijk overblijven en overleven. Maar ik vond zo’n artikel op dit moment niet helemaal fair. Noem me maar een watje, maar ik zie toch liever dit:
😉
Ben het wel eens met de inhoud, gun iedereen zijn / haar boterham. Wat me de afgelopen jaren wel heeft verbaasd, zijn de enorme investeringen die dealerbedrijven hebben gedaan (al dan niet onder druk van de importeur) in nieuwe panden e.d. op dure locaties, vaak langs drukke doorgaande wegen .
Het leek toen wel of de bomen tot in de hemel groeiden. Kennelijk was er ruimte voor deze enorme uitgaven. In sommige gevallen bekroop me wel het gevoel dat het compleet over the top was en had enige bescheidenheid op zijn plaats geweest.
Natuurlijk had niemand de huidige situtaie kunnen voorzien, maar men heeft in het recente verleden het geld wel erg makkelijk laten rollen en geen rekening gehouden met mindere tijden.
Die panden zijn ook wel een logisch gevolg van wat een koper wil. Ik was laatst bij een heel oud dealerbedrijf, het zag er gewoon niet uit. Ongezellige showroom, donker… Daar ben je als klant gewoon niet graag. Dus het heeft twee kanten… En idd: de importeur eist ook een representatief pand. Kan ik ook inkomen, dat straalt af op je merk en omgekeerd.