Autosalon van Genève 2013: the good, the bad & the ugly

Gisteren een bliksembezoekje aan de Autosalon van Genève gebracht. Het was weer een interessante show met opvallend veel nieuwe sportmodellen. De merken werken klaarblijkelijk aan hun imago. En terecht, want een hebbeding in de collectie wekt kooplust. Hier mijn keuze qua braafste, heetste, én lelijkste sportmodel van de show, puur gebaseerd op uiterlijk:

The Good

Bij Porsche weet men dat de echte 911 liefhebber niet van al te dramatische veranderingen houdt. Daarom moet je de verschillen tussen de oude en de nieuwe modelseries vaak met een vergrootglas zoeken. Ik kan ze overigens geen ongelijk geven, want dit icoon uit Duitsland blijft gewoon mooi-mooi-mooi, maar – in vergelijking met het geweld van andere merken – ook braaf-braaf-braaf. Daarom gaat de Carwoman-award voor The Good dit jaar naar de Porsche 911 GT3.

Deze vijfde generatie van de ultieme topsporter mag dan van de nodige functionele – en toch fraai ogende – spoilers & skirts voorzien zijn, het draait hier allemaal om de techniek. Het basismodel betreft een 991 Carrera die is doorontwikkeld. Het hart bestaat uit een 475 pk sterke zescilinder die een toerental kan draaien van 9.000 toeren per minuut. Uniek is ook dat men voor dit model afscheid nam van de handgeschakelde versnellingsbak, de GT3 is alleen te koop met zeventraps PDK-transmissie. Ook bijzonder zijn de meesturende achterwielen waardoor je net die extra edge krijgt bij het bochtenwerk. Deze Porsche is goed voor een topsnelheid van 315 km/u per uur en sprint in 3,5 seconden naar de 100 km/h, terwijl je in 12 seconden op de 200 km/u zit.

Who’s Bad?

In de nieuwe 4C van Alfa Romeo zie ik de ‘slechte’ Bondgirl wel rondscheuren. Hij is compact, haast gedrongen en als je ernaast staat doet hij klein en parmantig aan. Mijn keuze als het gaat om ‘bad’ dus, in de goede zin van het woord.

Over de ‘oogjes’ was wat discussie, wat mij betreft lijken ze op die van een spinnetje en aangezien ik de enigszins ‘gemene’ uitdrukking bij Alfa vind horen, zeg ik: prima!

Onder de kap ligt geen enorm hart: het is de 1750 cc turbobenzinemotor uit de Giulietta QV die voor de gelegenheid 240 pk levert en in het midden geplaatst is. Aan de DNA-selector, waarmee je de instellingen van de aandrijflijn kunt aanpassen, is de functie RACE toegevoegd. De tweezitter met achterwielaandrijving gaat ook naar de States, en dat is voor het eerst in de moderne geschiedenis van het merk.

The Ugly

Bij Lamborghini hebben ze nog nooit echt iets gemaakt waarvan mijn hart sneller gaat slaan. Het is voor mij net een tandje ‘too much’. En net toen ik dacht dat het niet erger kon worden, komen ze dan met de Veneno, en ik leg de klemtoon dan op de laatste lettergreep. De auto krijgt van mij dus de Ugly-award en is gemaakt om het 50 jarige bestaan van het merk te vieren. Qua asfaltvervuiling zal het gelukkig meevallen: er zijn er slechts drie uit de fabriek komen rollen, plus een voor het museum.

Het schijnt dat ieder detail – en er zijn er veel – een functie heeft. Men heeft het dan over ‘het minimaliseren van drag’ en ‘optimaliseren en het perfect koelen van de high performance motor’. Ik wist niet waar ik kijken moest want vanuit welke hoek je hem ook ziet, overal zijn extreme lijnen. Je blik krijgt nergens ‘rust’. Hoofdpijn…  Ik kan me wel voorstellen dat fotografen hem graag voor de lens hebben: aan expressie geen gebrek, tenminste, als je van het schreeuwerige soort houdt. De Y-vormige koplampen, giga diffuser en enorme achterspoiler oogstten onder andere kijkers wel lof, maar ik vind het allemaal wel erg ‘bedacht’. Overigens is de auto volledig gemaakt van koolstofvezel en daarom weegt dit gedrocht slechts 1450 kg. Nog meer cijfers: V12, 750 pk, 0 tot 100 km/u in 2,8 seconden en een topsnelheid van 355 km/u, kosten 3 miljoen per stuk.
Ik zeg: idioot als je hem koopt.