Auto column Renate Wennemars

Op de pagina Vrouw van de Telegraaf schreef Renate Wennemars onlangs een leuke, herkenbare column over auto’s. Ik heb hem even geknipt en geplakt voor jullie leesplezier, maar ik plaats ook netjes de link hier.

renate wennemars

“Op een gewone doordeweekse dag, tijdens een gewone doordeweekse week, in mijn gewone doordeweekse leven is er één ding waar ik altijd wel zin in heb. Het is iets dat voor en hoop mensen heel gewoon is. Iets dat ze elke dat doen. Soms wel uren achter elkaar. En ik zou soms een moord doen voor een kleine drie kwartier.

Ik zit heel graag alleen in de auto.

Geen enkele ander plek waar het zo lekker rustig is. Waar ik lekker mijn eigen muziekje kan draaien. Of een rustig telefoongesprek kan voeren zonder dat er zo’n piepstemmetje tussendoor komt (“mam, mag ‘ie op Jetix?”, want proberen kan altijd als je moeder wat afgeleid is…)

In mijn auto liggen doorgaans geen stapels onverwerkte post, geen berg wasgoed, geen peertje dat al drie weken vervangen moet worden. Heel fijn is dat. Ja, ik kan oprecht blij zijn als ik onverwacht in een file terecht kom. En nu heb ik een theorie: ik denk dat er heel veel mensen soms stiekem een stukje omrijden. Echt, ik kan het me helemaal voorstellen. Je hebt een dag hard gewerkt, gedoe aan je hoofd gehad, lastige vragen beantwoord, vergaderd, en dan ga je naar huis.

Vrouw achter stuur

Maar ja, thuiskomen, betekent vaak dat de kinderen van de BSO moeten afgehaald, en voor je het weet heb je gedoe aan je hoofd, moet je lastige vragen beantwoorden en om de haverklap onderhandelen en conflicten sussen. Kortom: dat stuk rijden naar huis heeft een mensen gewoon NODIG. Maar geef dat maar eens toe. Dat je nog even een extra rondje om de ring van de stad hebt gedaan voor je de voordeur open deed. Toch een beetje een taboetje hè, dat juk van het gezinsleven en het nog toegeven ook.

Dus stel ik nu voor dat al die mensen die dat stiekeme stukje omrijden een teken bedenken. Als herkenning. Zo van: jij ook? Geeft niet hoor, ik ben ook bezig aan mijn tweede toertje om de wijk. Ik dacht aan een hoofdknikje á la Beatrix en een beschaamd glimlachje erbij. Zoiets.”

1 Comment on “Auto column Renate Wennemars

  1. Herkenbaar. Sommige muziek kan ik thuis niet draaien (en zeker niet op vol volume) zonder commentaar. Heerlijk rustig dus. En afentoe een “toeristische route” is ook niet onbekend.

Leave a Reply to VBHfan Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*