Goedkoop tanken
Een euro en negenenveertig komma negen cent betaalde ik onlangs voor een liter Euro95. Dat is goedkoop tanken en uiteraard betrof dit de prijs bij een doe-het-zelf-pomp buiten de bebouwde kom, zonder faciliteiten. Langs de snelwegen vragen pomphouders schaamteloos zo’n twintig cent per liter meer. Ze spelen daarmee in op ons aller luiheid want wij plannen onze tankbeurten niet altijd even handig. Daarnaast dienen hun etablissementen uiteraard ook vaak als pitsstop als je zelf even koffie wilt tanken, of wat vocht wilt lozen. Handig om dan ook meteen dat vulpistool te hanteren, minder handig voor je portemonnee.
Kennelijk letten toch steeds meer mensen op de kleintjes want de inkomsten van de snelwegpomphouders lopen terug. Dat maakt dat de kassamedewerkers je voor het afrekenen je met hun vriendelijkste glimlach vragen of je wellicht nog behoefte hebt aan het toevoegen van gigantische hoeveelheden suiker aan je dieet. De Twixen, Marsen en Snickers liggen je daartoe in Extra Large uitvoering en tegen gereduceerde prijzen verleidelijk aan te kijken naast het pinapparaat. Zeg dan maar eens ‘nee’. Gelukkig trof ik op deze plek laatst ook gekromde gele rakkers aan. Iets beter voor de lijn en dat verzachtte de tankpijn. Een beetje.
Ach, je hebt gelijk, Viola. Ik kijk ook altijd wel uit dat ik geen 20ct per liter teveel betaal. Maar moeten we niet eens beginnen met omdenken ? Het verbruik van mijn auto kan me echt wel niet zoveel schelen. Ik koop liever een degelijke auto die niet continu naar de garage moet voor mankementen. Eén uur in de garage kost immers zoveel als veertig liter benzine (hier in België toch). En dat uur wordt je reeds aangerekend zodra je aan de receptie staat. Dan liever iets degelijks dat gerust een litertje meer mag verbruiken per honderd kilometer en niet veel naar de garage moet. En die Snickers, Marsen en Twixen : gewoon afblijven. Hoe lekker ook, ze zijn nefast voor de gezondheid en voor de lijn. Die gekromde gele rakkers waarover je het hebt ken ik niet – een tip ?