Onder de carport: Mercedes-Benz CL 63 AMG

Vorige week een lang weekend doorgebracht met de nieuwe Mercedes-Benz CL 63 AMG. Het was me zeer aangenaam tijdens het vriesweer, want deze Duitse schone is natuurlijk voorzien van driehonderd-en-een comfortopties.

Zodat ik bijvoorbeeld niet alleen een warme derriere van hem kreeg, maar ook een gemasseerde rug en steun in de lendenen bij het nemen van scherpe bochten. De zijdelingse kussens blazen zich actief op zodra er druk op komt.  Dat laatste is natuurlijk niet best voor je spieren, die hoeven helemaal niet meer te werken want de stoel houdt je rug bij alle links en rechts acties keurig rechtop. Maar voor een enkele keer laat ik me dit soort technische hoogstandjes dan welgevallen. 🙂

Ook het model sprak me wel aan, hoewel ik meer van de afgekorte kontjes – coupes dus – ben. Hij oogt mooi lang, slank en elegant van opzij. Zijn neus vind ik het mooist, heel assertief rechtop en de motorkap heeft mooie welvingen die me een beetje aan een van mijn favoriete modellen van weleer, de Chrysler Crossfire, deden denken.

Het allermooiste aan deze Merc vond ik echter zijn stem. Ah, als je het gaspedaal ook maar lichtjes bedient, dan word je  al warm de AMG-sound.  Zo’n donkere vroem, zo’n wellustige roffel. Heerlijk! Die roffels gaan dan ook nog eens gepaard met veel kracht, dus heerlijke kicks in je rug bij het accelereren. Deze had ik dus best iets langer onder de carport willen hebben.

Minpuntje, ja, heb ik ook gevonden: hij stuurt wel erg lichtjes. Hier liggen kipfilets op de loer, want je armspieren raken volkomen werkeloos. Uiteraard is dit geen sportauto, maar met zo’n motor (5,5 V8 biturbo, 571 pk, 900 Nm met het performance pakket) onder de kap wil je elders ook wel een beetje sportief gevoel, me dunkt. Nog iets te zeuren: die LEDjes rond zijn ‘ogen’ lijken teveel op die van Audi. Heren ontwerpers, je kunt met LED-verlichting toch veel meer andere, leuke dingen doen? Waarom doen wat Audi doet? Ach ja… eerlijk is eerlijk: je laat hem er natuurlijk niet voor in de showroom staan.

Ook de liefhebbers van veel knopjes komen aan hun trekken, en de mensen die van veiligheid houden. Ik zet dit soort veiligheidssystemen altijd meteen uit. Vind het gewoon eng als je auto het verkeer beter denkt te kunnen inschatten dan ik met de oogjes. Een van die enge functies vind ik de dode hoek assistent. Voor mensen met een stijve nek natuurlijk erg handig dat er een waarschuwingslampje gaat branden in de buitenspiegels als er iemand in je dode hoek zit. Maar als je dan meemaakt dat de auto, als je vlak achter die inhaler aan wilt en naar links stuurt, via de ESP ingrijpt op de wielen zodat dit niet kan. Je moet gewoon keurig afstand houden, vind deze Merc. Oke, zit natuurlijk wat in. Maar ik maak graag zelf uit wanneer dit veilig is.

Het stuur gaat trillen als je zonder richting aan te geven van rijstrook veranderd. Ook dit heeft nadelen, want hij doet het ook als er gewoon helemaal niemand in zicht is. En wordt er gewerkt aan de weg en zijn er alternatieve rijstroken (dus meerdere lijnen op de weg) dan raakt-ie af en toe van slag. Ik vind dat dus ook weer eng, want dan kun je opeens niet meer op de juiste rijstrook rijden omdat de techniek van je auto je tegenhoudt…
Al met al blijf ik een fan van de betere rijtraining, dan voor allerlei technische systemen in de auto die voor je ‘uitkijken’. Eigen verantwoording!

Maar, zonder meer een fijne auto. Hij weegt iets van 2200 kilo en blijft in alle bochten zo vlak dat je die zijdelingse steun in de stoel eigenlijk niet eens echt nodig hebt. Superknap hoe ze dat hebben gedaan bij Mercedes. Remmen gaat ook super, zonder enig drama sta je zelfs na hoge snelheden in een mum van tijd volledig stil. Je verschuift er zelfs geen centimeter van in je stoel. Schakelen gaat met de Speedshift-bak zonder dat je er ook maar iets van merkt en je kunt ook zelf flipperen achter het stuur. Zet hem in standje D en je rijdt nog Eco ook. Er zit zelfs start-stop techniek op die de auto zuiniger maakt en overigens heel ongemerkt en fluks werkt.
Na dit weekend stapte ik weer in mijn leenauto, een oude Kia Picanto zonder stuurbekrachtinging (de Alfa was even geblesseerd, overigens nu weer helemaal in orde) en konden mijn spieren weer aan het werk.

Ook fijn 😉