Emoties achter het stuur

Emoties achter het stuur

Vaak ben ik me zeer bewust dat ik lief en leed deel met mijn ‘wheels’. Mijn auto’s brachten mij niet alleen naar huwelijks- en verjaardagsfeestjes, maar ook naar begrafenissen en ziekenhuizen. Ik zat menigmaal zwaar verliefd achter het stuur Marco Borsato’s ‘Binnen’ mee te blèren. En in diezelfde sfeer waren er ook ‘standjes hopeloos’ terwijl de pook, het stuur of andere delen van het dashboard hinderlijk in half ontblote lijven prikten.

Ooit huilde ik middenin de nacht onderweg naar hem zo hard omdat ik het ging uitmaken, dat alle verkeersverlichting als gekleurde spaghetti in elkaar overliep. En ik lag letterlijk krom over mijn stuur van het lachen toen ik voor het eerst de vrouwenpraat van cabaretier Hans Teeuwen uit mijn boxen hoorde komen.

Inmiddels weten we allemaal wel dat alcohol- en mobiele telefoongebruik de rijvaardigheid negatief kan beïnvloeden, net als vermoeidheid en stress. Maar dat ook emoties als blijheid, opwinding  en verdriet rijprestaties niet ten goede komen, is minder bekend. Het schijnt zelfs dat je als je in de greep bent van je emoties een afleidingsniveau bereikt dat hóger ligt dan wanneer je belt. Ik kan me bijvoorbeeld nog goed herinneren hoe ik eens naar huis reed na een ruzie op het werk. Het was alsof de duivel zelf bezit van me had genomen. Ik haalde mensen als een dolle links en rechts in en spuugde nog net geen vuur. Enorm gevaarlijk natuurlijk, want heftige emoties kunnen er – ook bij zeer ervaren automobilisten – voor zorgen dat je reactiesnelheid afneemt. Je schat andere verkeersdeelnemers en – situaties verkeerd in, ziet de file die voor je neus opdoemt te laat, of neemt allerlei stoepranden, paaltjes of – godbetert – mensen mee.  Wil je niet.

Effect op je rechtervoet

Ook het verkeer zelf drijft menigeen tot wanhoop. In de States is er zelfs de aanduiding  ‘Road Rage’ voor uitgevonden. Om te voorkomen dat andere weggebruikers agressief reageren schijnen mensen daar rond te rijden met speciale bordjes die ze in geval van foutjes omhoog kunnen houden: ‘Sorry!’ Robots zullen we gelukkig nooit worden. Zelfs onze muziekkeuze heeft invloed op de innerlijke gesteldheid en dus op ons rijgedrag.  Volgens recent onderzoek van het tijdschrift ’Accident Analysis and Prevention’ maken vooral jongeren meer fouten als ze autorijden onder genot van hun favoriete, vaak snelle en harde, muziek. Die open deur geldt denk ik voor ons allemaal. Zet ik een lekkere klassieker van Moby of de Stones op, dan heeft dat direct effect op mijn  rechtervoet die als vanzelf wat dieper het gaspedaal op duikt. Wisselt mijn iPod echter naar een meditatie-cd’tje met pianogepingel, dan kan zelfs de grootste afsnijder of bumperklever me niet deren en blijf ik eerder gezapig op rechts hangen.

Vrede op het asfalt

Is dit hele betoog soms promotie voor de trein- of zelfrijdende auto? Uiteraard niet! De vrijheid die een auto ons geeft is onverbeterlijk en een goede geluidsinstallatie onontbeerlijk. Er zijn maar weinig dingen lekkerder dan over het asfalt zoeven terwijl je op de toppen van je emoties meeblèrt met je favoriete artiest. Maar in het kader van de algehele vrede op het asfalt is het wellicht raadzaam om in geval van negatieve emoties toch even dat tankstation op te zoeken. Op een parkeerplaats de ogen even meditatief te sluiten. Een aantal keren diep adem te halen. En naar binnen te gaan voor een vers kopje kruidenthee. Zodat het toch nog veilig blijft op het asfalt.