Laurens van den Acker – Interview

       Voor het magazine Zakenauto interviewde ik onlangs drie Nederlandse ontwerpers over hun perspectief op de zakenauto van de toekomst. In deze derde en laatste aflevering is Laurens van den Acker, Mazda‘s chief designer, aan het woord: 

®House of TXT

Voor de laatste vijf showmodellen gebruikten Laurens van den Acker en zijn team bij Mazda onder de naam ‘Nagare’ de natuur als inspiratiebron. Van den Acker: “Het leuke van ‘nagare’, wat flow betekent, is dat we het kunnen toepassen op allerlei soorten auto’s, zowel op die voor de familie, de sportauto’s en de zakelijke modellen. Flow gaat hier niet alleen specifiek over het in- en exterieur, maar ook over het gevoel dat je op heel harmonische manier met het leven omgaat. Dat je de weg van de minste weerstand zoekt en flexibel bent. Met dat in je achterhoofd moet er nog heel wat gebeuren in het land van de zakenauto’s. Als we er vanuit gaan dat we een auto ontwerpen voor iemand die door een chauffeur gereden wordt, dan komt het volgende in mij op:
Reizen op zich is natuurlijk al erg vermoeiend, ik vind het bijvoorbeeld heel moeilijk om in een vliegtuig te slapen. En dan heb ik het niet eens over werken in een vliegtuig of in een auto. Allereerst kun je nooit comfortabel genoeg zitten. Daarnaast heb je nooit genoeg opbergruimte voor je spullen en je hebt nooit genoeg connecties voor je digitale middelen. De zakenauto die ik in gedachten heb, combineert al deze zaken.

Van den Acker: “Het verschil tussen een fun-auto en een zakelijke auto is het verschil tussen het maken van een persoonlijk statement en een representatief statement. Rijd je in een funauto, dan laat zien hoe je zelf bent of wilt zijn. In een zakenauto vertegenwoordig je een bedrijf. Net als met kleding kun je met je auto sterke aanwijzingen over persoonlijkheid geven, bijvoorbeeld over je leiderschapsstijl. Onze president directeur in Japan loopt bijvoorbeeld altijd in een uniform rond, net zoals veel van zijn collega’s. Ze vertegenwoordigen daarmee het tegenovergestelde van de ‘dashing’ Amerikaanse manager met zijn roze stropdas en designersuit. De Japanners zien het team namelijk als belangrijkste onderdeel, niet het individu. Maar onze directeur laat zich dan wel vervoeren in een mini-van met een grote captainschair erin. Voor de zakenauto van de toekomst zie ik zoiets ook voor me. Natuurlijk wordt het geen saaie vierkante ‘doos’; Mazda is tenslotte een merk voor the young at heart dus het wordt wel een sexy auto. De rechterkant is volledig voor passagier, linksvoor zit de chauffeur en daarachter is alles volledig opbergruimte. In het interieur zou ik iets doen met licht en geluid waardoor er een soort intieme, afgesloten cocon ontstaat. Ik zou voor zachte achtergrondverlichting kiezen die je al naar gelang je wensen kunt intensiveren. Misschien ken je die koptelefoons waarmee je geluid kunt onderdrukken/neutraliseren; zoiets zou ik hiervoor ook kiezen. Ik zou dan iets ontwerpen waardoor je geen koptelefoon nodig hebt zodat je door middel van richtbare geluidsspeakers een soort geluidskegel kunt creëren. Dus dat je in een licht en geluidscocon waarbij je heel rustig en afgeschermd kunt rusten, bellen of werken.”

De titel ‘Zakenauto van het Jaar’ ging in 1994 naar Mazda: het betrof de Mazda 626.